Als we buiten komen valt op dat het vandaag veel warmer is dan gisteren. De zon schijnt ook volop vandaag, het is echt heerlijk weer. Het programma begint vandaag in Vaticaanstad. We nemen de bus voor het hotel en stappen uit op de hoek bij het Vaticaan. Hier worden we gelijk aangesproken door een hele reeks gidsen, de een na de ander, die allemaal een rondleiding willen verkopen. Ik wimpel ze allemaal af. Als we dan even de kaart bestuderen worden we weer aangesproken en ik reageer geïrriteerd. Mijn reactie schiet het meisje ook in het verkeerde keelgat. Blijkbaar wilde zij alleen maar helpen de goede richting te kiezen, maar maakt nu duidelijk dat ze mij never nooit meer zal helpen. Ook prima, we vinden het ook wel zonder haar. Ik overweeg even om excuses te maken, maar zie haar dan weer druk in gesprek met iemand anders. Ach, ze moet het mij maar niet kwalijk nemen, het is de schuld van al die anderen die ongevraagd zo opdringerig zijn. Daar word ik echt helemaal niet goed van. Is het niet een gladiator die je wil dwingen een foto te maken, dan is het wel een of andere reisgids of een ober van een restaurant die je naar binnen wil lokken. Ik zie er natuurlijk ook echt uit als een typische toerist met een toeter van een camera om mijn nek en een stadskaart standaard in mijn handen. Maar wel een die er niet van gediend is.
Maar nu weer terug naar ons programma van vandaag, Vaticaanstad dus. Op de hoek van het plein zien we al een lange rij staan naar de ingang van de Vaticaanse musea. We lopen naar het plein voor de St. Pieter en laten de grootsheid ervan hier even op ons inwerken. Wat is dit indrukwekkend zeg, en wat is het druk! Heel mooi, maar wat een mensenmassa. Er staat een enorme rij voor de ingang naar de St. Pieter, we zijn hier duidelijk niet op het goede moment. We hebben een hekel aan lange wachtrijen, en we besluiten om het een andere dag nog eens te proberen. We wandelen naar Castello San Angelo, en we beklimmen het fort voor een mooi uitzicht.
 |  |
|---|
 |  |
|---|
 |  |
|---|
 |  |
|---|
Als we hier buiten komen is het inmiddels lunchtijd. We wandelen naar de busstop waar we de bus willen nemen naar de Santa Maria Maggiore voor een middagbezoekje, en daar tegenover ligt een restaurantje dat er goed uitziet. Voordat we op de bus stappen gaan we daar onze magen vullen. We kunnen buiten op het terras zitten, lekker in de zon. Het is nog steeds lekker warm. Genieten! Peter neemt een pizza en ik neem een pasta met tomatensaus en een salade caprese. Die mozzarella is hier echt verrukkelijk, daar mogen ze mij voor wakker maken. Deze is weer zo zacht dat hij bijna uit elkaar valt, om je vingers bij op te eten zo lekker. De pizza en de pasta smaken ook weer prima.
Met de bus zijn we daarna in een mum van tijd bij de kerk, maar daar wacht ons een teleurstelling. De kerk is namelijk gesloten. We kunnen nergens ontdekken wat de reden is, hij zou volgens mijn informatie eigenlijk geopend moeten zijn. Er zijn ook nauwelijks toeristen te vinden hier, blijkbaar zijn we toch niet goed geïnformeerd. Het plein ligt nu vol met wat zwervers lijken te zijn, en overal liggen ook (kapotte) bier- en wijnflessen. Niet echt heel fris. Er zit niets anders op dan weer verder te gaan, en ik stel voor om Il Vittoriano opnieuw te bezoeken. Dit monument lijkt een beetje centraal te staan tijdens onze Rome reis. Deze keer wil ik graag naar boven klimmen. De vorige keren was het of gesloten of hadden we andere plannen.
 |  |
|---|
We nemen weer de bus en zijn er alweer heel snel. Je hebt buschauffeurs en buschauffeurs, en het verschil zit hem in de kunst van het soepel rijden. Je hebt wannabe-coureurs die echt met een rotvaart overal tussendoor schieten en bij elke halte een noodstop maken, en je hebt er die lekker soepel rijden waardoor je je evenwicht gemakkelijk kunt bewaren. Bij een chauffeur van de eerste categorie lukt het niet eens om zittend je evenwicht te bewaren, we hebben al menig keer bijna naast de stoel gelegen. Peter is nogal snel wagenziek, en komt dan ook steevast kotsmisselijk uit zo’n coureur-bus. Maar helaas zie je vantevoren niet zo goed welk vlees je in de kuip hebt. Bij de Suikertaart stapte hij weer groen en geel uit, en moest echt even bijkomen.
We klommen de trap naar boven en eenmaal boven kon je met een lift nog verder naar het allerhoogste uitzichtpunt voor de lieve som van €7. Dat vond Peter de rit niet waard, maar ik natuurlijk wel! Ik ging dus alleen, terwijl Peter even pauzeerde. Het uitzicht boven is echt fenomenaal, met een mooi overzicht over het Forum Romanum, maar ook over de rest van de stad. Ik ben blij dat ik wel gegaan ben. Weer terug op het lager gelegen niveau loods ik Peter ook nog even naar de andere zijde voor het iets lager gelegen uitzicht op het Colosseum en het Forum Romanum, en dan wandelen we weer naar beneden. Op het Piazza del Campidoglio besluiten we te splitsen. Peter wil graag pauzeren en terug naar het hotel, ik heb eigenlijk wel zin om er alleen met de camera even op uit te gaan.
 |  |
|---|
 |  |
|---|
Zo gezegd, zo gedaan. Ik kijk nog even rond in de buurt van het plein en besluit om dan nog even naar het Colosseum te gaan. Het licht is nu erg mooi om te fotograferen, en daar wil ik graag gebruik van maken. Ik sms met Peter om te vragen of hij dat niet vervelend vind, en ga dan op zoek naar een busstop. AL snel komt er een bus die volgens de route-informatie op mijn kaartje ook naar het Colosseum gaat. Die kan ik dus nemen. Dacht ik. Maar ik dacht verkeerd. Hoewel, niet helemaal. Hij ging ook wel naar het Colosseum, maar niet voordat hij een hele rondreis had gemaakt door Vaticaanstad, Trastevere en omstreken. Toen de bus een onverwachtse move maakte,voor mij dan, probeerde ik mee te volgen op mijn kaartje en ik zag dat ik een lus over het hoofd had gezien. Ach, geen probleem, ik kom er zo ook wel. Alleen had ik er niet op gerekend dat de bus van mijn kaartje af zou rijden. Oftewel, de lus was veel groter dan ik kon zien. En zo kon het dus zijn dat ik een rondje maakte van een uur lang. En intussen zag ik het dat prachtige licht om te fotograferen dus voorbij glijden van achter het glas. Uitstappen had ook geen zin, want ik moest toch weer terug zien te komen, nietwaar. Ik berustte in mijn lot en sms’te Peter dat ik begonnen was aan een rondreis door Italië.
Uiteindelijk kwam ik toch waar ik zijn moest, ik stapte uit op de Via del Fori Imperiali vlakbij het Colosseum, en maakte wat foto’s van de omgeving met de ondergaande zon. Onderweg kwam ik een bruidspaar tegen, volgens mij waren ze allebei niet ouder dan 16, het meisje had een buik zo dik dat er wel 3 kinderen in leken te zitten. Ze was duidelijk hoogzwanger en keek eigenlijk ook niet zo gelukkig als je zou verwachten bij een bruidje. De familie die erbij hoorde droeg sherpa’s en het zag er allemaal wel heel officieel uit. Ik liep om het Colosseum heen en langs het Forum Romanum naar het Circo Massimo om foto’s van de achterkant van het Forum Romanum te maken. De oude opgravingen trekken me enorm. En hoewel je van het Circo Massimo niet veel kan zien -ze restaureren momenteel de resten van de gebouwen op de vroegere renbaan en daarom staat alles in de steigers met afgeschermde hekken eromheen- blijft het indrukwekkend om te beseffen dat hier ooit Ben Hur heeft gereden. Geschiedenis is niet mijn hobby, maar met dit tijdperk heb ik wel iets omdat het zo leeft door de lessen Latijn die ik lang geleden volgde op het gymnasium. De verhalen uit de Romeinse tijd hebben me toen altijd geraakt, net als de Griekse mythologie overigens. En het is erg leuk om dat zo “live” hier weer terug te zien.
 |  |
|---|
 |  |
|---|
Als ik uitgefotografeerd ben loop ik via de oever van de Tiber weer terug naar het hotel, onderweg nog wat foto’s makend van het Tiber eiland. Vlakbij het hotel koop ik nog een heerlijk Romeins ijsje om mezelf te belonen voor alle kilometers lopen en de saaie busrit, Op de hotelkamer tref ik Peter aan lekker relaxend achter de laptop, intussen film kijkend op Sky Cinema. Pelham 123 en Amistaed volgen elkaar op, en als die zijn afgelopen ben ik ook bijna klaar met verslag tot zover. Het is dan kwart voor 9 ’s avonds en we besluiten om nog even naar buiten te gaan om iets te eten. We hebben geen zin om het ver te zoeken vandaag en lopen gewoon om de hoek naar de Campo de’Fiori. Daar is het enorm druk met veel Italiaanse jeugd. Nu de markt is opgeruimd komt het plein veel beter tot zijn recht, het ziet er heel gezellige uit zo. Er zijn hier veel restaurantjes en allemaal hebben ze verwarmde terrassen die vanavond overvol zitten. We maken een rondje en kiezen er dan één uit die ons aanspreekt. Peter kiest voor spaghetti met een tomatensaus en ik kies voor penne met zalm. Allebei vinden we het minder lekker dan alle andere pasta’s die we hebben gegeten, het is geen aanrader. Het is ook niet vies, maar we zijn beter gewend inmiddels. Toch is het prima om de honger te verdrijven, de volgende keer weer beter.
 |  |
|---|
We tafelen niet na en gaan na het eten gelijk terug naar het hotel. Hier relaxen we nog even op de kamer en om 11 uur gaat het licht weer uit.
Sogni d'oro!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten