Alsof ik een ingebouwde wekker heb word ik wakker 5 minuten voordat de telefoon-wekker afloopt. En dat is al vroeg, het is kwart voor 6. Ik gun me nog even tijd op de laptop voordat ik de badkamer induik, ik moet even wakker worden. En als Peter dan ook wakker wordt, het is dan ongeveer 10 over 7, maak ik me klaar voor de dag. Als het moet kunnen we heel snel paraat staan, dat blijkt vandaag wel weer. Om kwart voor 7 zijn de koffers dicht, netjes op gewicht, en kunnen we wachten op de taxi. Het ontbijt is pas vanaf 7 uur, dus daar kunnen we vandaag geen gebruik van maken. Peter betaalt de rekening in het hotel, wat nogal veel tijd in beslag neemt door de traagheid van de manager. Bovendien moeten we een gedeelte contant betalen (de toeristenbelasting en de drankjes), de rekening van de kamer kunnen we met de creditcard betalen. Dat is wat ons gisteravond werd verteld namelijk. Vandaag is hij van mening veranderd en we moeten de upgrade ook contant betalen (€50), maar dat geld heeft Peter gisteren niet afgehaald. Uiteindelijk kunnen we dan toch per creditcard betalen. Het is dan 5 voor 7 en we lopen naar buiten waar de taxi op ons staat te wachten.
Het is heel slecht weer deze ochtend, en volgens de taxichauffeur hebben we een perfect moment gekozen om te vertrekken. Het zou volgens de voorspellingen nu 2 dagen blijven regenen. Zo somber ziet het er inderdaad ook uit. Wat hebben we weer een mazzel gehad! De rit naar het vliegveld gaat vlot, we zijn er in een half uurtje. We worden netjes gedropt voor de ingang van de balie van Easyjet. Voor de speedy boarding is er een aparte incheckbalie waar niemand in de rij staat, maar we moeten toch even wachten want de bagageband is ermee gestopt. Gelukkig duurt het niet lang. De koffers zijn netjes aan het gewicht, we hebben zelfs nog ruimte over, en we krijgen ook voor de handbagage een labeltje waarmee we kunnen aantonen dat die is gecontroleerd.
Gelijk achter de balie is de veiligheidscontrole, en hier wordt mijn tas weer extra gecontroleerd. Ik heb onze toilettas met medicijnen en verband in mijn handbagage gestopt en was blijkbaar vergeten dat er ook een schaar in zat. Die mag natuurlijk niet mee aan boord. Ik vergeet altijd wel iets blijkbaar, en zo raak ik steeds dingen kwijt. Stom van mij! Gelukkig is het maar een schaartje.
Onze gate bevindt zich ook vlakbij, en daar zien we al een grote groep wachten, allemaal onverzorgde mannen, het lijken wel voetbalsupporters. Maar ze gedragen zich netjes, al zijn ze een beetje luidruchtig. Maar nu zijn Italianen over het algemeen wel erg luidruchtig is ons opgevallen. De dames van Easyjet lopen de rij langs op zoek naar handbagage die te groot is en die worden er dan ook feilloos uitgepikt. Een van de voetbalsupporters sloopt de halve koffer om hem alsnog passend te maken, maar een Chinees ouder echtpaar zorgt voor een grappige soapaflevering als ook zij moeten betalen voor een koffer die te groot is. Ze verstaan namelijk geen Engels. Ze spreken alleen Chinees. De groep voetbalsupporters maakt er geintjes over en zet hun aardig in de zeik, maar het Chinese echtpaar begrijpt er niets van en blijft maar lachen en vriendelijk doen. Ik vind het wel een beetje sneu. Uiteindelijk belt de Easyjet medewerkster met de mobiele telefoon van de Chinese heer blijkbaar een tolk die uitlegt wat er aan de hand is en dan verschijnt er in zijn handen een indrukwekkende stapel biljetten van €50 om de toeslag te betalen.
De tijd vliegt zo voorbij en ook de boarding tijd is allang vervlogen. We hebben dus weer vertraging. De bus laat op zich wachten, maar om 10 voor 9 mogen we eindelijk de bus in. De regen komt nog altijd met bakken naar beneden, en de sluis waardoor we naar de bus lopen is zo lek als een zeef. Zelfs in de bus is een apart gedeelte voor de speedy boarding, waar we plek ik overvloed hebben. De overige passagiers moeten als een sardientje in blik worden gepropt in het achterste gedeelte. Nog niet iedereen zit in de bus als die vol is, en dan is het wachten geblazen. We mogen blijkbaar nog niet vertrekken naar het vliegtuig, de vertraging loopt verder op. Maar dan komt blijkbaar een verlossend telefoontje en mogen we alsnog gaan. Voor de overige passagiers die staan de wachten in de lekkende sluis komt een andere bus. Eenmaal bij het vliegtuig mogen we als eerste eruit en we weten opnieuw de stoelen aan het gangpad op de eerste rij te bemachtigen. Lekker veel beenruimte hier!
Op de eerste rij hebben we weer goed zicht op de vervolgaflevering van de Chinese Soap. De Chinese vrouw komt met haar te grote koffer het vliegtuig in, en de cabin manager neemt haar koffer aan omdat die onder in het ruim moet. De Chinese vrouw begrijpt er weer niets van en blijft netjes bij de koffer wachten. Als de cabin manager zegt dat ze moet gaan zitten lacht ze eens, maar blijft haar koffer bewaken. Als dan een grondmedewerkers de koffer komt ophalen raakt de Chinese vrouw in paniek en wil het vliegtuig verlaten, met haar koffer mee. Vooraan in het vliegtuig ligt iedereen dubbel, maar ik vind het ook wel een beetje sneu. Dan komt de Chinese man weer erbij, die belt met zijn telefoon een nummer en duwt de Cabin manager zijn telefoon in de handen. Zij begrijpt niet gelijk wat hij wil, maar met de tolk kan zij dan het Chinees echtpaar duidelijk maken wat er gebeurt en de soap aflevering krijgt een positief einde.
Uiteindelijk zijn we met een dik uur vertraging in de lucht, onderweg naar huis. We kunnen bijna niet wachten. Als het tijd is om naar huis te gaan, kan het mij nooit snel genoeg gaan. Ik vind het heerlijk om weer in mijn eigen huis te zijn, en de hondjes om me heen te hebben. De vlucht verloopt prima en even voor 12 uur landen we op Schiphol. In no time zijn we bij de bagagebanden, het is dan 5 over 12. En om 11 minuten over 12 zitten we alweer in de trein naar Weesp, waar onze auto geparkeerd staat. Dat ging dus lekker vlot! De auto blijkt ongehavend en binnen 5 minuten maken we onze voordeur open. Zalig om weer thuis te zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten