Woensdag 9 februari: Naar Rome!

Vanochtend hebben we de trein genomen naar Schiphol. Dat begon al gelijk met vertraging, want er waren problemen met de remmen van het treinstel. Eenmaal onderweg bleken we in de trein naar A'dam Centraal te zitten in plaats van naar Schiphol, ik begrijp nog steeds niet hoe dat heeft kunnen gebeuren. Maar dat was uiteindelijk niet zo'n probleem, want we waren er toch nog ruim op tijd.

Na het afgeven van de bagage (geen wachtrij aan de balie!) zijn we even neergestreken bij een restaurantje. Helaas bleek onze vlucht 45 minuten vertraging te hebben, ik heb daarom maar de tijd genomen om nog even vroeg te lunchen. Ongeveer 45 minuten voor vertrek zijn we naar de gate gegaan. We vertrokken van Gate M1, een gedeelte waar we nog nooit eerder waren. Volgens mij redelijk nieuw ook, het zag er nog allemaal heel netjes uit. Daar hebben we bij de enige winkel die hier ligt nog parfum gekocht voor Peter en daarna zijn we naar de gate gegaan.

Omdat we priority seating hadden gekocht mochten we als een van de eersten het vliegtuig in, we konden allebei een gangplaats op de allereerste rij bemachtigen. Heerlijk zitten dus, met veel beenruimte. Een ander voordeel: na de landing (het was bijna 3 uur) waren we al binnen 1 minuut het vliegtuig uit. De vlucht verliep prima, heel rustig en vlot. Easyjet is me helemaal niet tegen gevallen. Ik heb wel gezien dat ze heel streng zijn met de bagage, dat viel vooral op bij anderen.

Bij de bagage claim kwam onze bagage ook letterlijk als eerste van de band, we waren dus lekker snel buiten. De taxichauffeur stond ons netjes op te wachten met onze naam geschreven op een bordje, hij nam ook bagage van me over. Wat een luxe! De rit naar de stad verliep ook lekker vlot, en echt op z'n Italiaans. Overal langs glippen en vooral niets aantrekken van rijrichting en banen op de weg. De taxichauffeur was ontzettend vriendelijk, sprak zowaar redelijk goed Engels en loodste ons langs mooie plekjes in de stad. Zo zagen we vanuit de auto het Forum Romanum, het Colosseum, de Suikertaart en de heuvels Palatijn en Capitolijn voorbij schieten, met de uitleg van de chauffeur in het Engels. Erg leuk! Hij zei dat we een heel goede keuze hadden gemaakt voor het hotel, de ligging was volgens hem perfect.

Na 40 minuten werden we netjes bij de ingang van het hotel afgeleverd, de chauffeur hielp ons hier ook weer met de bagage. Heel attent! Het hotel ligt in een historisch pand, aan een soort hofje achter grote dikke deuren, op de 3e verdieping. Met een ienie-mienie-liftje (we moesten om de beurt) konden we naar boven. Hier kregen we de sleutel van onze kamer. De kamer is fantastisch. Heel mooi, voor Romeinse begrippen best ruim en heerlijk luxe. Midden in de kamer staat een tweepersoons jacuzzi, en verder zijn we voorzien van alle gemakken zoals internet, een goed bed, en een lekker ruime badkamer met ook nog een douche. De kledingkast heeft idioot veel haakjes, dus we kunnen alles netjes in de kast kwijt. Dat scheelt kreukels.



Op de kamer heb ik de koffers uitgepakt en alles een plekje gegeven. Toch wel lekker om te weten dat we hier een week blijven. We hebben ons even opgefrist en om kwart voor 5 zijn we de stad ingelopen. We zitten inderdaad heel centraal. Via de brug naast Tiber eiland zijn we naar Trastevere gelopen en daar hebben we gestruind door de steegjes en smalle straatjes. Het typische beeld van Italiaanse steegjes met boompjes, scooters en de waslijnen over de straat vonden we erg leuk om te zien. Wat gezellig! We hebben hier ook ons eerste Italiaanse maaltje gegeven. En we hebben gesmuld! Bruschetta, pizza en pasta, gewoon simpel, maar oh wat was het heerlijk! En zo goedkoop ook. We waren €20 kwijt met z'n tweetjes. Daarna hebben we om de hoek ons eerste Italiaanse ijsje gescoord als dessert, en die kregen we niet eens op. Op ons gemak zijn we terug gewandeld naar het hotel, waar we lekker hebben gerelaxt. Peter heeft een spelletje gedaan, en ik ben bezig geweest met het reisverslag, heb op de laptop een aflevering gekeken van het laatste seizoen van E.R. en heb nog even gelezen in een van de nieuwste boeken van Nora Roberts. Om ongeveer 10 uur ging het licht uit op deze eerste dag.

Donderdag 10 februari: de Romeinse Oudheden

We hebben vandaag weer een heerlijke dag in Rome gehad. Fantastisch weer, en we hebben echt genoten van alle oudheid die we vandaag hebben gezien. We begonnen vandaag niet al te vroeg. Vakantie betekent voor ons ook relaxen en geen wekker hoeven te zetten als het even kan. Ik werd als eerste wakker om 8 uur, ik had goed geslapen. Peter hield het nog een uurtje langer vol. Het was half 10 toen we aan het ontbijt gingen van het hotel. Dat viel ons helemaal niet tegen. We hadden ons ingesteld op een slecht ontbijt, maar de keuze was prima. Oké, het was niet zo uitgebreid als we gewend zijn in Duitsland of Luxemburg bijvoorbeeld, maar toch zeker prima. Broodjes, heerlijke croissantjes, koek, cake, kaas, ham, vers fruit, zoet beleg, melk, jus d'orange, yoghurt en verschillende ontbijtgranen stond uitgestald op het kleine buffet. Prima voor ons!

Om 10 uur liepen we het hotel uit en hoewel fris was het al heel zonnig buiten. In de boekhandel op de hoek van het plein kochten we een kaart van de stad en daarna liepen we naar het Piazza Venezia. Hier heb je een prachtig uitzicht op Il Vitoriano, oftewel "de Suikertaart" zoals de Italianen het monument noemen. Helaas stond de zon verkeerd, het fototoestel bleef daarom nog even in de tas. Daarna staken we de weg over en liepen langs het Forum van Augustus. Prachtig om te zien! Het Forum Romanum stond als volgende op de planning, en we gingen op zoek naar de ingang. Volgens mijn informatie moest die liggen aan de Via dei Fori Imperiali, maar we konden hem niet ontdekken. We liepen terug naar de Suikertaart en vonden in de reisgids dat er nog 2 andere ingangen moesten zijn. Die vonden we wel, maar bleken inmiddels alleen nog uitgangen te zijn. We bevonden ons inmiddels op het Capitolijn, maar ik kon er niet echt van genieten omdat ik heel nodig moest plassen. Snel weer de heuvel afgelopen en in een souvenirwinkeltje mocht ik eindelijk even het toilet gebruiken. Wat een opluchting! Daar kregen we ook de uitleg naar de ingang en nu vonden we die snel. We bleken er eerder al heel dichtbij, maar omdat de ingang werd geblokkeerd door een vrachtwagen konden we die niet zien. Ik vind overigens de bezienswaardigheden heel slecht aangegeven in de stad! Nergens is er bewegwijzering te vinden. Gelukkig kan ik goed kaartlezen, maar gemakkelijk is het niet.

Het Forum Romanum vonden we enorm indrukwekkend. Wat een groot en uitgestrekt gebied, en wat een oudheid! Ik blijf het fascinerend vinden om te zien wat de Romeinen 2.700 jaar geleden al konden bouwen! We hebben massief granieten of marmeren pilaren gezien van wel 1,5 meter diameter, hoe kregen ze die in hemelsnaam op zijn plek? En hoe kregen ze die zo mooi rond? En de prachtige motieven die in het marmer werden gekerfd vonden we ook bijzonder om te zien. We hebben er heel wat tijd doorgebracht, we hadden het beslist niet willen missen.







Na het Forum togen we naar het Colosseum, waar we relatief snel doorheen waren. Heel indrukwekkend ook en zo groot. Maar eerlijk is eerlijk, het Colosseum in Pula (Kroatië) vonden we minstens zo mooi. Toen we hier naar buiten liepen was het al 2 uur geweest en onze voeten deden zeer van alle onregelmatige Romeinse wegen en paden. We hadden inmiddels ook honger gekregen en gingen op zoek naar een restaurantje. Opnieuw hebben we heerlijk gegeten, al was het deze keer een heel stuk duurder dan het diner gisteren. Als voorgerecht hadden we een gemengde bruschetta en een caprese (mozzarella met tomaat en dressing), als hoofdgerecht allebei een pasta. Peter koos voor de Rigatoni Carbonara en ik nam Tortelini met een pikante tomatensaus. Echt mjammie! We moesten €50 afrekenen deze keer, en vooral de drankjes vonden we hier heel duur. Maar lekker was het wel.





Na het eten zijn we naar San Clemente gelopen. Jammer genoeg mochten we hier geen foto's maken. We wilden eigenlijk afdalen benedengronds, maar omdat we er geen foto's mochten maken vonden we dat de €10 niet waard. We besloten naar de San Giovanni in Laterano te lopen, een kerk een eindje verderop. Wat een prachtige kerk. En zo groot! Hier mochten we wel foto's maken, al was dat niet gemakkelijk. We hebben ook nog even een kijkje genomen bij de Heilige Trap en zijn daarna op de bus gestapt naar het Piazza Venezia. Inmiddels was de zon alweer gezakt en deze keer konden we de Suikertaart wel fotograferen. Vandaar uit zijn we weer terug gelopen naar het hotel, onderweg nog even wat drinken gehaald bij de Spar om de hoek van ons hotel. Zo gemakkelijk, alles zit werkelijk om de hoek! En nu zitten we dus weer te relaxen op onze kamer. Doodmoe zijn we, we zijn dit duidelijk niet gewend. Het bad loopt langzaam vol, en daar gaan we dadelijk even lekker in ontspannen. Of we vanavond nog op pad gaan weten we niet, maar morgen is ook weer een dag!







Waar ik trouwens echt werkelijk niet goed van word is van alle gladiatoren die je steeds ongevraagd een plastic zwaard in het gezicht duwen met de vraag of je op de foto wil. Naar 784 gladiatoren kan ik daar echt niet meer aardig tegen doen. Ik negeer ze volkomen, maar zelfs dan springen ze soms gewoon voor je en blijven ze aandringen. Ook de illegale verkopers die overal opduiken met sjaaltjes, juwelen en zonnebrillen kunnen soms heel opdringerig zijn. Het zal er wel bij horen, maar mij kunnen ze gestolen worden!

Maar behalve dat vind ik de stad echt heel mooi. Het oversteken op de zebrapaden gaat ons prima af (we zijn inmiddels wel gewend aan het Amsterdamse) en we kunnen ons goed oriënteren. Rome is echt een aanrader, ik ben benieuwd hoe we de rest zullen ervaren.

Buona Sera!

Vrijdag 11 februari: Slenteren en winkelen in Trevi

Na het bubbelbad van gisteren ben ik loom gaan slapen. Ik was doodmoe en kon mijn ogen niet meer open houden, al was het nog geen 10 uur. Watje!

Peter keek een leuke film op tv en heeft het tot 12 uur volgehouden, ik was toen in diepe rust. De jacuzzi viel trouwen erg tegen. We hadden slechts beperkt warm water, en het bad is niet diep genoeg om er lekker in te kunnen relaxen. Eigenlijk is het heel onpraktisch, al ziet het er leuk uit.

Vanochtend was ik dan ook al om 6 uur wakker, en uitgeslapen. Ik heb me even vermaakt met de computer en om kwart over 7 ben ik de douche in gedoken. Vandaag had ik iets meer werk nodig want mijn pruikje had een goede wasbeurt nodig. Peter lag intussen nog steeds te ronken, tot ik hem om kwart voor negen ongeduldig wakker maakte. Heel lief, dat wel, maar ik was nu echt toe aan ontbijt. Even over 9 zaten we aan het ontbijt met hetzelfde aanbod als gisteren. Ook vandaag smaakte het ons weer prima.

Het plan was eigenlijk om vandaag naar Vaticaanstad te gaan, maar op tijd ontdekte ik dat het vandaag gesloten is. Geen idee waarom, maar we moeten de planning dus even aanpassen. Peter heeft zin om te winkelen en dus schuiven we de planning van morgen naar vandaag. Na het ontbijt zijn we naar de Campo de’Fiori gelopen, volgens de reisgids is hier de mooiste ochtendmarkt van Rome. Hoewel leuk om even te zien, vonden we het geenszins bijzonder. Kan in elk geval niet op tegen de Viktualienmarkt in München. Onderweg naar de Campo heb ik nog een leuke tas gezien die flink was afgeprijsd. Overal is er uitverkoop! Maar ik koop nog niets, ik kan altijd nog even terugkomen. Zoals het een ervaren shopper betaamt, heb ik er natuurlijk wel een aantekening van gemaakt.

We hebben ons vandaag wel verkeken op de temperatuur. Het is behoorlijk koud buiten, en we besluiten om even terug te gaan naar het hotel om iets warmers aan te trekken. Dat geeft mij gelijk even de kans om ook naar de wc te gaan, de kou slaat altijd op mijn blaas. Onderweg komen we nog allerlei leuke stalletjes tegen met koopwaar en Peter vind er een mooi bruine sjaal, de oude kan in het hotel gelijk in de prullenbak.

Met een fleecetrui en een vest onder de jas wagen we ons weer buiten. Volgende stop is de Piazza Navona. Wat een mooi plein is dit! Helaas zijn ze er aan het werk, waardoor een gedeelte van het plein is afgezet met hekken. Ook de fontein wordt opgeknapt en daarom staat een grote kraan op het plein, wel jammer voor de foto’s!



Daarna wandelen we via allerlei kleine steegjes en fantastische pleinen langs verschillende regeringsgebouwen naar het Pantheon. De enorme hoeveelheid bewaking en politie is wel heel opvallend in Rome. Bij elk officieel gebouw, of “ministri” is een veelheid aan politie aanwezig. We zien ook verschillende soorten, en een enorme variatie aan kleding, maar de verschillen begrijpen we niet. Sommigen zijn wel heel zwaar bewapend ook, met meerdere pistolen of geweren (wat is het verschil tussen een geweer en een pistool eigenlijk?) en behangen met munitie. Je wordt er bijna bang van, maar gelukkig zijn wij brave burgers die nooit iets verkeerd doen ;-)







Het Pantheon vinden we erg indrukwekkend. Wauw, wat een bijzonder gebouw. Helaas staat de voorgevel gedeeltelijk in de steigers. Waarom hebben wij dat nu altijd? Maar binnen in het gebouw word je gewoon stil van de schoonheid, en de architectuur is ook zo bijzonder. Hoe is het mogelijk dat zoiets zo perfect kon worden gebouwd bijna 2000 jaar geleden? Fascinerend! Als we zijn uitgekeken strijken we neer op een terrasje bij het Pantheon en betalen ons scheel voor een Cappuccino en een kopje thee. Peter wilde graag mensen kijken en waar kun je dat beter dan op een plein waar het wemelt van de toeristen? Ach, de stoelen zitten tenminste lekker!

Na een lekkere pauze lopen we naar de Trevi fontein en ook daar kijken we onze ogen weer uit. Wat is Rome toch een mooie stad, overal van die prachtige pareltjes. We gooien geen muntje, we besluiten om ’s avonds nog eens terug te komen. Misschien maandag? Nu lopen we weer verder richting het winkelgebied in de buurt van de Via dei Condotti. In een van de steegjes vlakbij het Pantheon ligt een sieradenwinkel met prachtige sierraden van Murano glas. Ik koop er een mooie armband met allerlei kleurtjes en ben helemaal in mijn element ermee! Er is ook een mooie ketting bij, maar die koop ik niet omdat ik hem eigenlijk wat kort vind. Maar ik twijfel nog een beetje. Ach, ik kan altijd nog terugkomen. In dezelfde winkelstraat nemen we ook een lunch op de vuist bij zo’n typisch Italiaanse snackbar. Deze staat vol met Italiaanse werklui, dus dat moet goed eten zijn, toch? Ze hebben allerlei soorten pizza-achtige broodjes. Ik neem er één met broccoli en mozzarella. Niet super lekker, maar wel te eten. Peter kiest een snack van risotto met ragout (sluppi?) en die vinden we zo lekker dat we er uiteindelijk samen 4 van verorberen. Ze zijn maar klein hoor, maar wel om te smullen!

Kort daarna koop ik bij Geox nieuwe schoenen. Van die heerlijk comfortabele, maar dan met een sleehak. Ik zie hier iedereen op lopen, en ze zijn best leuk! Een beetje sneaker-achtig, maar dan nog elegant. Echt iets voor mij dus. Ik vind het wel grappig dat Geox in Nederland zoiets niet heeft, duidelijk een andere collectie.




Via de winkelstraten komen we op Piazza di Spagna met de Spaanse Trappen. Natuurlijk maak ik hier een foto, maar daarna gaan we verder winkelen. We komen hier vast nog wel terug! We zijn nu in de shopping mood. De Via dei Condotti is de PC Hooftstraat van Rome, en dat kun je ook wel zien aan het publiek dat hier komt. Je kijkt je ogen uit hier, maar ons is het allemaal veel te duur. Eigenlijk had ik die kakmadammen moeten vastleggen op de gevoelige plaat, maar op het moment suprême denk ik daar nooit aan,

Om twee uur heb ik het even gehad. Ik heb zo’n pijn aan de onderkant van mijn voeten van al die onregelmatige wegen dat ik echt even wil pauzeren. We besluiten om de bus terug naar het hotel te nemen. We hebben mazzel, want lijn 119 stopt voor onze neus in de winkelstraat en stopt ook voor ons hotel. Geluk is met de dommen zeggen we maar. Bij het Piazza del Popolo pauzeert de chauffeur even en wij vermaken ons met mensen kijken. De bussen hier zijn allemaal heel klein, anders passen ze natuurlijk niet door de smalle straatjes, en ze zijn dan ook snel propvol. Op het eindpunt stroomt de bus leeg en dan kunnen we lekker zitten. Een halte verder stapt er een oude man in, en ik sta op voor hem. De man heeft me wel 1000 keer bedankt, volgens mij was hij helemaal flabbergasted. Wel grappig, en ik kreeg er helemaal een goed gevoel van.

In het hotel vermaken we ons even met de laptop, de iPad en ik lees nog wat in mijn boek. Na twee uurtjes pauze zijn we weer opgeladen en we trekken er weer op uit voor de tweede ronde vandaag. We nemen de bus terug naar het Piazza del Popolo, waar we de Santa Maria del Popolo bezichtigen (een kerk). Wel mooi, maar ik vond de San Giovanni in Laterano veel indrukwekkender. Daarna kijken we even rond op het plein en dan berg ik de camera weer weg en lopen we de winkelstraat in die we vanmiddag hebben overgeslagen: Via del Corso. Hier liggen de meer bekende en normaal geprijsde winkels. Het is inmiddels razend druk geworden hier, de Italianen winkelen duidelijk ’s avonds.




We kijken even rond in de Adidas winkel, de Porsche design collectie schoenen is een favoriet van Peter, maar ze zijn erg duur. Wel mooi! Maar hij koopt ze toch maar niet deze keer. We kijken nog even in verschillende winkels, maar vinden niets meer van onze gading. De zon zakt inmiddels onder de horizon en we besluiten om nog even via de Piazza di Spagna naar de Pinco te lopen, een uiteinde van het park bij Villa Borghese. Op het terras van de Villa Medici heb je een mooi uitzicht over de stad, hier kan ik even mijn fotografenhart ophalen. Ik ben dol op dit soort uitzichten! Ik heb wel spijt ervan dat ik nog steeds de afstandsbediening niet heb gekocht, maar gelukkig heb ik de bulb-stand net niet nodig. Ik red het nog met een sluitertijd van 30 seconden. Ik ben benieuwd hoe de foto’s zijn geworden!




Dan is het inmiddels donker geworden en we hebben honger gekregen. Peter heeft geen zin in pizza of pasta vandaag, en we besluiten om het Hard Rock Café op te zoeken. Dat ligt vlakbij, we besluiten te lopen. Het is een leuke wandeling zo door de verlichtte stad! Om 7 uur kunnen we aan tafel aanschuiven en we genieten er van een typisch Amerikaans maaltje. Dat is alweer lang geleden dat we dat gegeten hebben. Het smaakt ons prima! Als we klaar zijn met eten lopen we naar de busstop, en warempel komen hier 2 bussen die voor ons de goede richting op gaan. Als we even staan te wachten, ontdek ik dat het statief nog bij het restaurant ligt, en we haasten ons terug. Gelukkig is het gevonden! Daarna moeten we nog even wachten tot de bus arriveert. Op het piazza Venezia stappen we uit, en hier maak ik nog een foto van de mooi verlichtte Suikertaart, oftewel het monument van Il Vitoriano. En daarna lopen we terug naar het hotel, dat ligt hier vlakbij. Om even voor 9 uur ploffen we neer op bed, waar we allebei aan de slag gaan met de laptop of de iPad. Peter is helemaal in de ban van het spelletje Colonisten van Catan op de iPad en is druk met proberen te winnen van de computer. Ik werk het reisverslag bij en ga dan nog even lezen. Vandaag zal het doek naar verwachting ook wel weer op tijd vallen, want moe zijn we zeker. Maar wel voldaan, een heerlijk gevoel!

Buenanotte!

Zaterdag 12 februari: Uitzichten in Rome

Voor mijn doen heb ik vandaag uitgeslapen, om kwart voor 8 word ik pas wakker. Het bed is iets harder dan ik fijn vind, waardoor ik snel rugpijn heb. Maar als ik even op ben zakt het weer weg. De benen voelen nog wel heel stijf, nog net geen spierpijn. Ik ga vandaag mijn nieuwe schoenen maar eens proberen, misschien helpt dat in de strijd tussen mijn ongetrainde voeten en de onregelmatige wegen in Rome. Ik doe het lekker rustig aan, eerst even de mail lezen en het nieuws bekijken op internet, en dan op mijn gemakje wassen en aankleden. Peter wordt intussen ook wakker en springt onder de douche. Even over 9 zitten we aan het ontbijt dat ook vandaag weer prima smaakt. Er is weinig afwisseling, maar het is voldoende voeding voor een goede start.

Als we buiten komen valt op dat het vandaag veel warmer is dan gisteren. De zon schijnt ook volop vandaag, het is echt heerlijk weer. Het programma begint vandaag in Vaticaanstad. We nemen de bus voor het hotel en stappen uit op de hoek bij het Vaticaan. Hier worden we gelijk aangesproken door een hele reeks gidsen, de een na de ander, die allemaal een rondleiding willen verkopen. Ik wimpel ze allemaal af. Als we dan even de kaart bestuderen worden we weer aangesproken en ik reageer geïrriteerd. Mijn reactie schiet het meisje ook in het verkeerde keelgat. Blijkbaar wilde zij alleen maar helpen de goede richting te kiezen, maar maakt nu duidelijk dat ze mij never nooit meer zal helpen. Ook prima, we vinden het ook wel zonder haar. Ik overweeg even om excuses te maken, maar zie haar dan weer druk in gesprek met iemand anders. Ach, ze moet het mij maar niet kwalijk nemen, het is de schuld van al die anderen die ongevraagd zo opdringerig zijn. Daar word ik echt helemaal niet goed van. Is het niet een gladiator die je wil dwingen een foto te maken, dan is het wel een of andere reisgids of een ober van een restaurant die je naar binnen wil lokken. Ik zie er natuurlijk ook echt uit als een typische toerist met een toeter van een camera om mijn nek en een stadskaart standaard in mijn handen. Maar wel een die er niet van gediend is.

Maar nu weer terug naar ons programma van vandaag, Vaticaanstad dus. Op de hoek van het plein zien we al een lange rij staan naar de ingang van de Vaticaanse musea. We lopen naar het plein voor de St. Pieter en laten de grootsheid ervan hier even op ons inwerken. Wat is dit indrukwekkend zeg, en wat is het druk! Heel mooi, maar wat een mensenmassa. Er staat een enorme rij voor de ingang naar de St. Pieter, we zijn hier duidelijk niet op het goede moment. We hebben een hekel aan lange wachtrijen, en we besluiten om het een andere dag nog eens te proberen. We wandelen naar Castello San Angelo, en we beklimmen het fort voor een mooi uitzicht.









Als we hier buiten komen is het inmiddels lunchtijd. We wandelen naar de busstop waar we de bus willen nemen naar de Santa Maria Maggiore voor een middagbezoekje, en daar tegenover ligt een restaurantje dat er goed uitziet. Voordat we op de bus stappen gaan we daar onze magen vullen. We kunnen buiten op het terras zitten, lekker in de zon. Het is nog steeds lekker warm. Genieten! Peter neemt een pizza en ik neem een pasta met tomatensaus en een salade caprese. Die mozzarella is hier echt verrukkelijk, daar mogen ze mij voor wakker maken. Deze is weer zo zacht dat hij bijna uit elkaar valt, om je vingers bij op te eten zo lekker. De pizza en de pasta smaken ook weer prima.

Met de bus zijn we daarna in een mum van tijd bij de kerk, maar daar wacht ons een teleurstelling. De kerk is namelijk gesloten. We kunnen nergens ontdekken wat de reden is, hij zou volgens mijn informatie eigenlijk geopend moeten zijn. Er zijn ook nauwelijks toeristen te vinden hier, blijkbaar zijn we toch niet goed geïnformeerd. Het plein ligt nu vol met wat zwervers lijken te zijn, en overal liggen ook (kapotte) bier- en wijnflessen. Niet echt heel fris. Er zit niets anders op dan weer verder te gaan, en ik stel voor om Il Vittoriano opnieuw te bezoeken. Dit monument lijkt een beetje centraal te staan tijdens onze Rome reis. Deze keer wil ik graag naar boven klimmen. De vorige keren was het of gesloten of hadden we andere plannen.




We nemen weer de bus en zijn er alweer heel snel. Je hebt buschauffeurs en buschauffeurs, en het verschil zit hem in de kunst van het soepel rijden. Je hebt wannabe-coureurs die echt met een rotvaart overal tussendoor schieten en bij elke halte een noodstop maken, en je hebt er die lekker soepel rijden waardoor je je evenwicht gemakkelijk kunt bewaren. Bij een chauffeur van de eerste categorie lukt het niet eens om zittend je evenwicht te bewaren, we hebben al menig keer bijna naast de stoel gelegen. Peter is nogal snel wagenziek, en komt dan ook steevast kotsmisselijk uit zo’n coureur-bus. Maar helaas zie je vantevoren niet zo goed welk vlees je in de kuip hebt. Bij de Suikertaart stapte hij weer groen en geel uit, en moest echt even bijkomen.


We klommen de trap naar boven en eenmaal boven kon je met een lift nog verder naar het allerhoogste uitzichtpunt voor de lieve som van €7. Dat vond Peter de rit niet waard, maar ik natuurlijk wel! Ik ging dus alleen, terwijl Peter even pauzeerde. Het uitzicht boven is echt fenomenaal, met een mooi overzicht over het Forum Romanum, maar ook over de rest van de stad. Ik ben blij dat ik wel gegaan ben. Weer terug op het lager gelegen niveau loods ik Peter ook nog even naar de andere zijde voor het iets lager gelegen uitzicht op het Colosseum en het Forum Romanum, en dan wandelen we weer naar beneden. Op het Piazza del Campidoglio besluiten we te splitsen. Peter wil graag pauzeren en terug naar het hotel, ik heb eigenlijk wel zin om er alleen met de camera even op uit te gaan.





Zo gezegd, zo gedaan. Ik kijk nog even rond in de buurt van het plein en besluit om dan nog even naar het Colosseum te gaan. Het licht is nu erg mooi om te fotograferen, en daar wil ik graag gebruik van maken. Ik sms met Peter om te vragen of hij dat niet vervelend vind, en ga dan op zoek naar een busstop. AL snel komt er een bus die volgens de route-informatie op mijn kaartje ook naar het Colosseum gaat. Die kan ik dus nemen. Dacht ik. Maar ik dacht verkeerd. Hoewel, niet helemaal. Hij ging ook wel naar het Colosseum, maar niet voordat hij een hele rondreis had gemaakt door Vaticaanstad, Trastevere en omstreken. Toen de bus een onverwachtse move maakte,voor mij dan, probeerde ik mee te volgen op mijn kaartje en ik zag dat ik een lus over het hoofd had gezien. Ach, geen probleem, ik kom er zo ook wel. Alleen had ik er niet op gerekend dat de bus van mijn kaartje af zou rijden. Oftewel, de lus was veel groter dan ik kon zien. En zo kon het dus zijn dat ik een rondje maakte van een uur lang. En intussen zag ik het dat prachtige licht om te fotograferen dus voorbij glijden van achter het glas. Uitstappen had ook geen zin, want ik moest toch weer terug zien te komen, nietwaar. Ik berustte in mijn lot en sms’te Peter dat ik begonnen was aan een rondreis door Italië.

Uiteindelijk kwam ik toch waar ik zijn moest, ik stapte uit op de Via del Fori Imperiali vlakbij het Colosseum, en maakte wat foto’s van de omgeving met de ondergaande zon. Onderweg kwam ik een bruidspaar tegen, volgens mij waren ze allebei niet ouder dan 16, het meisje had een buik zo dik dat er wel 3 kinderen in leken te zitten. Ze was duidelijk hoogzwanger en keek eigenlijk ook niet zo gelukkig als je zou verwachten bij een bruidje. De familie die erbij hoorde droeg sherpa’s en het zag er allemaal wel heel officieel uit. Ik liep om het Colosseum heen en langs het Forum Romanum naar het Circo Massimo om foto’s van de achterkant van het Forum Romanum te maken. De oude opgravingen trekken me enorm. En hoewel je van het Circo Massimo niet veel kan zien -ze restaureren momenteel de resten van de gebouwen op de vroegere renbaan en daarom staat alles in de steigers met afgeschermde hekken eromheen- blijft het indrukwekkend om te beseffen dat hier ooit Ben Hur heeft gereden. Geschiedenis is niet mijn hobby, maar met dit tijdperk heb ik wel iets omdat het zo leeft door de lessen Latijn die ik lang geleden volgde op het gymnasium. De verhalen uit de Romeinse tijd hebben me toen altijd geraakt, net als de Griekse mythologie overigens. En het is erg leuk om dat zo “live” hier weer terug te zien.







Als ik uitgefotografeerd ben loop ik via de oever van de Tiber weer terug naar het hotel, onderweg nog wat foto’s makend van het Tiber eiland. Vlakbij het hotel koop ik nog een heerlijk Romeins ijsje om mezelf te belonen voor alle kilometers lopen en de saaie busrit, Op de hotelkamer tref ik Peter aan lekker relaxend achter de laptop, intussen film kijkend op Sky Cinema. Pelham 123 en Amistaed volgen elkaar op, en als die zijn afgelopen ben ik ook bijna klaar met verslag tot zover. Het is dan kwart voor 9 ’s avonds en we besluiten om nog even naar buiten te gaan om iets te eten. We hebben geen zin om het ver te zoeken vandaag en lopen gewoon om de hoek naar de Campo de’Fiori. Daar is het enorm druk met veel Italiaanse jeugd. Nu de markt is opgeruimd komt het plein veel beter tot zijn recht, het ziet er heel gezellige uit zo. Er zijn hier veel restaurantjes en allemaal hebben ze verwarmde terrassen die vanavond overvol zitten. We maken een rondje en kiezen er dan één uit die ons aanspreekt. Peter kiest voor spaghetti met een tomatensaus en ik kies voor penne met zalm. Allebei vinden we het minder lekker dan alle andere pasta’s die we hebben gegeten, het is geen aanrader. Het is ook niet vies, maar we zijn beter gewend inmiddels. Toch is het prima om de honger te verdrijven, de volgende keer weer beter.



We tafelen niet na en gaan na het eten gelijk terug naar het hotel. Hier relaxen we nog even op de kamer en om 11 uur gaat het licht weer uit.

Sogni d'oro!